تلخ و شیرین زندگی مادر مجردی که عاشق می‌شود و پدری که دخترش را از یاد می‌برد | راهنمای فیلم‌های روز سینمای جهان
تاریخ انتشار: ۷ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۸۴۵۸۸
همشهری آنلاین: «یک صبح خوب» ساخته میا هَنسِن لاو یک درام یک عاشقانه فرانسوی است که لئا سیدو، مهم ترین بازیگر زن سینمای فرانسه در حال حاضر، به همراه پاسکال گِرگوری و ملویل پوپو در آن نقش‌های اصلی را بر عهده دارند.
داستان فیلم از این قرار است: ساندرا زن جوان بیوه‌ای است که کارش ترجمه همزمان است و به همراه دختر کوچکش در پاریس زندگی میکند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
«یک صبح خوب» از آن فیلم‌هایی است که روی چیز خاصی تاکید نمی‌کند و چیزی را بر چیز دیگر ارجحیت نمی‌دهد. خط داستانی بحرانی شدن سلامتی پدر همان‌قدر مهم است که ماجرای عاشقانه‌ای که ساندرا از سر می‌گذراند. انگار همه چیزهایی که در فیلم می‌بینیم در پس‌زمینه قرار دارند و نمی‌شود انتخاب کرد که کدامیک در زندگی ساندرا مهم‌تر هستند. در این پس زمینه حتی گاهی خود ساندرا هم به چشم نمی‌آید. درست مثل صحنه‌ای که با کلمنت بازی قایم‌باشک میکند، در لابیرنت داستان زندگی‌اش گم می‌شود یا حتی چه‌بسا تعمدا می‌خواهد گم و گور شود تا قدری از مشکلات روزمره زندگی خلاصی یابد. او هم یکی از آدم‌هایی است با مشکلات ریز و درشتی که ممکن است در زندگی هر کسی در هر جای دنیا اتفاق بیفتد.
برخلاف فیلم‌های هالیوودی یا «شاه‌پیرنگ‌دار» که خط اصلی داستان تمام روایت را به خود اختصاص می‌دهد، مثلا داستان عشق کسی به کس دیگر که تمام مدت‌زمان فیلم و تمام زندگی شخصیت اصلی را در بر می گیرد، در اینجا درست مثل یک زندگی عادی همه‌چیز به موازت هم پیش می‌رود و اتفاقا چالش شخصیت اصلی یعنی ساندرا هم همین است که بتواند برای همه مسائل و مشکلاتش که به موازات هم رخ می‌دهند، راه‌حلی پیدا کند و تماشاگر هم از خلال همین تلاشش او را می‌شناسد و می‌فهمد. فیلمی که برخلاف ظاهر ساده‌اش پر از نکته‌های ظریف است و دقت و همراهی زیادی در هنگام تماشا لازم دارد.
کارگردان فیلم، خانم میا هَنسِن لاو، در بازگویی داستانی پاریسی تحت تاثیر اریک رومر، از استادان بی‌بدیل موج نو سینمای فرانسه، است.
کد خبر 802376 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها سینمای جهانمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: سینمای جهان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۸۴۵۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشف بناهای ماقبل‌تاریخی که «مسیری به جهان پس از مرگ» بودند (+عکس)
در یک بررسی باستان‌شناسی در ایرلند، آثاری از صدها اثر تاریخی که قبلا ناشناخته بودند، شناسایی شده است. پنج مورد از این بناهای تاریخی، سازه‌های ماقبل تاریخ بسیار کمیابی بودند که ممکن است روزگاری حاوی مسیرهای مخفی نمادین برای ورود به زندگی پس از مرگ برای مردگان بوده باشند.
به گزارش فرادید، این مطالعه به رهبری دکتر جیمز اُدریسکول از دانشگاه آبردین از فناوری LiDAR برای تولید مدل‌های سه‌بعدی بسیار دقیق از زمین استفاده کرده است. این فناوری، مشابه آنچه که برخی وسایل نقلیه خودران از آن استفاده می‌کنند، در شناسایی بقایای این سازه‌های باستانی که بیشترشان با هزاران سال شخم زدن از بین رفته بودند، بسیار حیاتی بود.
اُدریسکل این بررسی را در چشم‌انداز بالتینگلاس، ایرلند انجام داد که پر از بقایای ماقبل تاریخ است. نتایج این بررسی در مجله Antiquity منتشر شده است.
منطقه بررسی‌شده توسط محققان، در دوران نوسنگی اولیه (که حدود ۳۷۰۰ قبل از میلاد آغاز شد) و عصر برنز میانه تا اواخر (۱۴۰۰ تا ۸۰۰ قبل از میلاد) اشغال شده بود. با این حال، شواهدی از اشغال در طول ۲۰۰۰ سال بین این دو دوره که به دوره نوسنگی میانه شناخته می‌شود، تا کنون کمیاب بوده است.
بناهای ماقبل تاریخ بالتینگلاس
به گفته اُدریسکل، یافتن این بناهای تاریخی اهمیت ویژه‌ای دارد چون این عقیده‌ی عمومی را رد میکند که بالتینگلاس حدود ۲۰۰۰ سال، بین عصر برنز پسین و اوایل نوسنگی رها شده است. این نتایج حاکی از آنست که این منطقه به طور مداوم مسکونی بوده و در این اوقات، اهمیت آیینی داشته است.
بناهای تاریخی کشف‌شده علاوه بر اهمیت معماری، اهمیت فرهنگی و معنوی نیز دارند. این بناهای تاریخی که رویدادهای مهم خورشیدی مانند انقلابین را نشان می‌دهند، طوری به طور استراتژیک در سراسر چشم‌انداز قرار گرفته‌اند که با مکان‌های تدفین و حرکات چرخه‌ای خورشید هم‌خوانی داشته باشند. به گفته دکتر اُدریسکول، این هم‌ترازی گواه سفر مردگان است، چرا که آن‌ها به آسمان‌ها صعود می‌کنند و دنباله‌ای ملموس پشت سر خود بجا می‌گذارند که آن‌ها را به دنیای اجدادشان در طرف دیگر متصل میکند.
این اتصال بین مسیرهای کورسوس، محل‌های دفن و رویدادهای آسمانی بر ماهیت درهم تنیده‌ی زندگی روزمره، چرخه‌های کشاورزی و باورهای معنوی در جوامع نوسنگی تأکید میکند که نمایانگر درکی پیچیده از زندگی، مرگ و تولد دوباره است.
محوطه معبدراهه‌شده‌ی نوسنگی اولیه راتکوران
کورسوس‌ها (Cursuses) نوعی سازه یادبودی دوران نوسنگی شبیه خندق یا جان‌پناه هستند و در جزایر بریتانیای کبیر و ایرلند یافت می‌شوند. این بناهای ماقبل تاریخ معمولاً دارای محوطه‌های خاکی نسبتاً باریک هستند. اُدریسکول می‌گوید: «کشف بناهای تاریخی کورسوس بسیار مهم است، چون در ایرلند بسیار نادر هستند.»
«در ایرلند کمتر از ۲۰ بنای تاریخی ثبت‌شده وجود دارد که معمولاً مجزا یا جفت هستند. این امر سبب می‌شود پنج نمونه بالتینگلاس، بزرگترین خوشه از این محوطه‌ها در کشور شوند، اما، مدل توپوگرافی دقیق محوطه‌ها و چشم‌انداز اطراف آن‌ها فرصتی را برای بررسی دیجیتالی این آثار فراهم کرده است.»
اُدریسکول اشاره میکند که ممکن است این بناهای تاریخی، نمادی از رفتن مردگان به سمت آسمان باشند.
«عملکرد این نوع بناها همیشه یک موضوع پیچیده بوده، چون ما اطلاعات کافی نداریم. اما با توجه به اینکه برخی از مکان‌های بالتینگلاس را می‌توان با بناهای تدفینی نیز مرتبط دانست، برای من به این معناست که ممکن است آن‌ها بناهای تشریفاتی بوده باشند که در مراسم تدفینی کاربرد داشتند، جایی که کورسوس، مسیر فیزیکی انتقال مردگان به زندگی پس از مرگ را مشخص میکند.»
کانال عصر ایران در تلگرام
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت